Η προσφορά των Μακεδόνων στην Ελλάδα και τον κόσμο είναι τεράστια. Έχουν να επιδείξουν επιφανείς προσωπικότητες όχι μόνο ηγετικές και εκπολιτιστικές, όπως ο Φίλιππος και ο Μ. Αλέξανδρος, αλλά και των Επιστημών (των Γραμμάτων και των Τεχνών), όπως ο μέγας της διανόησης Αριστοτέλης (από τα Στάγιρα της Χαλκιδικής, προσωπικός δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ο φιλόσοφος Δημόκριτος, ο σοφιστής Πρωταγόρας, ο ζωγράφος Πολύγνωτος, ο ποιητής Ηγήμων, ο μαθηματικός Λεωδάμας, ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης , ο λεξικογράφος Αμερίας, ο επιγραμματοποιός Νικαίνετος, ο στρατιωτικός συγγραφεύς Πολύαινος , ο κωμωδιογράφος Ποσείδιππος κ.α.
Από τους αρχαιοτάτους χρόνους οι Μακεδόνες αγωνιζόταν για τη διαφύλαξη των Ελληνικών συνόρων στο βορρά. O Πολύβιος στην ιστορία του (IX 35,2) αναφέρει: "Tίνος καί πηλίκης δει τιμης αξιούσθαι Mακεδόνας, οι τόν πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι πρός τούς βαρβάρους υπέρ της των Eλλήνων ασφαλείας; ότι γάρ ει ποτ’αν εν μεγάλοις ην κινδύνοις τά κατά τούς Eλληνας, ει μή Mακεδόνας είχομεν πρόφραγμα καί τάς των παρά τούτοις βασιλέων φιλοτιμίας, τίς ου γινώσκει;".
Ο Μ. Αλέξανδρος για πολλούς έκανε διεθνή την Ελληνική γλώσσα και την ελληνική γραφή. Ωστόσο το σπουδαίο έργο του Μ. Αλέξανδρου είναι το ότι με την Ελληνική παιδεία εκπολίτισε τους βάρβαρους ακόμη λαούς σε Ευρώπη (Σκύθες, Ιλλυριούς κ.α.), Ασία (Πέρσες, Μήδους, Φοίνικες, Κάρες κ.α.) και Αφρική (Αιγύπτιους κ.α.), όπως θα δούμε πιο κάτω.
2. Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β’ ΕΝΩΣΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.............
Ο Διόδωρος, ο Πλούταρχος κ.α. αναφέρουν ότι ο Φίλιππος Β’ ή άλλως ο Φίλιππος ο Μακεδών ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς βασιλιάδες της Μακεδονίας. Ήταν εκείνος που από τη μια ελευθέρωσε τους Μακεδόνες από τους Ιλλυριούς και στη συνέχεια την έκανε κυρία πολλών και μεγάλων εθνών και πόλεων και από την άλλη πρώτος οραματίστηκε και πραγματοποίησε την ΕΝΩση όλη της Ελλάδος (ο λόγος άλλωστε για τον οποίον μετά οι Πέρσες έβαλαν κρυφά ανθρώπους και τον δολοφόνησαν) και ανέλαβε την ηγεμονία της, πρβ: «Παραλαβών (ο βασιλεύς Φίλιππος του Αμύντα) την Μακεδονίαν δουλευουσαν Ιλλυριείς πολλών και μεγάλων εθνών και πόλεων κυρίαν εποίησε και ένεκα τοις αυτού ικανότητας και μόνο ηγεμών της Ελλάδος ανέλαβε»(Διόδωρος 16.1)
Ειδικότερα μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (το 338 π.Χ.), που έπαψε να υπάρχει στην Ελλάδα πόλη που να μην υπολογίζει τους Μακεδόνες, ο τότε βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος συγκάλεσε συνέδριο των Ελληνικών πόλεων στις αρχές του 337 π.Χ. στην Κόρινθο για τα ελληνικά θέματα (τις εμφύλιες διαμάχες, αλλά και την και πάλι επέμβαση των Περσών στα ελληνικά πράγματα). Στο συνέδριο αυτό συμφωνήθηκε να υπάρξει κοινή ειρήνη μεταξύ των ελληνικών πόλεων και συνάμα συγκροτήθηκε συμμαχία (Πανελλήνια Ένωση), αμυντική και επιθετική με αρχηγό το Φίλιππο, καθορίστηκε κοινός ελληνικός στρατός και ναυτικό και τέλος να γίνει εκδικητικός πόλεμος κατά των Περσών για τις λεηλασίες που είχε κάνει ο Ξέρξης στην Ελλάδα κ.α.
Η ως άνω απόφαση της Κορίνθου λήφθηκε και γιατί πολλοί Έλληνες διανοούμενοι της εποχής αυτής, όπως π.χ. ο ρήτορας Ισοκράτης, διακήρυτταν ότι η μόνη λύση των Ελληνικών προβλημάτων ( παύση των εμφυλίων πολέμων και η ησυχία από τους Πέρσες) ήταν η ειρήνευση των ελληνικών κρατών, η πολιτική ένωση των Ελλήνων και ο κοινός πόλεμος κατά των βαρβάρων, δηλαδή κατά των Περσών και των συμμάχων τους (Κάρων, Φοινίκων κ.α.).
3. Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ-ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΣΕ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗ.............
Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους, όπως στους: Αρριανός (Β 14, 4), Πλούταρχος («Αλέξανδρος» 34 – 47 και «Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής» Α, 3 – 7, 328-329 ), Αγία γραφή (Μακκαβαίων, Κεφ. 1), Ηρόδοτος (Ε 17-22), Πολύβιος (IX 35,2) κ.α., βλέπουμε να αναφέρουν ότι:
Α) Ο Μέγας Αλέξανδρος μετά τη δολοφονία του πατέρα του από τους Πέρσες έγινε βασιλιάς των Μακεδόνων. Ακολούθως μετάβηκε στον Ισθμό και ζήτησε από το συμβούλιο των Ελλήνων, το οποίο είχε ιδρύσει ο πατέρας του, να του δοθεί η έγκριση προκειμένου να εκστρατεύσει αμέσως εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους σε Ευρώπη (Σκύθες, Ιλλυριούς κ.α.), Ασία (Μήδους, Φοίνικες, Κάρες κ.α.) και Αφρική, προκειμένου να τους τιμωρήσει για όλα αυτά που έχουν διαπράξει εναντίον των Ελλήνων. Όλοι οι συμμετέχοντες (Αθηναίοι, Θεσσαλοί κλπ) δέχτηκαν εκτός από τους Σπαρτιάτες οι οποίοι απάντησαν ότι αυτοί οδηγούν και δεν ακολουθούν. Επομένως ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του στην Ασία καθαρά ως εκδικητής.............
«‘Όταν ανέλαβε τη βασιλεία ο Αλέξανδρος, ως γιος του δολοφονημένου Φιλίππου, πήγε στην Πελοπόννησο- ήταν τότε περίπου είκοσι ετών. Εκεί συγκέντρωσε τους Πελοποννησίους και τους ζήτησε την αρχηγίας της εκστρατείας κατά των Περσών, μια και την είχαν ήδη αναθέσει στον Φίλιππο. Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τους Σπαρτιάτες, που απάντησαν ότι η παράδοση τους επιβάλει όχι να ακολουθούν, αλλά να καθοδηγούν άλλους…..» (Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασης Α 1) «και ηγεμών αυτοκράτωρ συμπάσης της άλλης Ελλάδος αποδειχθείς επί τον Περσην στρατιάς, ουχ ευατώ μάλλον τι την δόξαν τήνδε ή τω κοινώ των Μακεδόνων προσέθηκεν (Αρριανός 1-3 και Ζ, 9,5)
«Εις δε τον Ισθμον των Ελλήνων συλλεγέντων, και ψηφισαμένων επί Πέρσας μετ’ Αλέξανδρου στρατεύειν, ηγεμών ανηγορεύθη» ( Πλουτάρχου, Αλέξανδρος 14), = Στον Ισθμό, που συγκεντρώθηκαν και ψήφισαν οι Έλληνες να εκστρατεύσουν με τον Αλέξανδρο εναντίον των Περσών, αναγορεύτηκε αρχηγός τους. ( Πλουτάρχου, Αλέξανδρος 14)
Β) Φτάνοντας ο μ. Αλέξανδρος στην Ασία βρήκε εκεί ένα κόσμο με ανήμερα ακόμη ήθη και έθιμα , π.χ. γιους να παντρεύονται ακόμη και τις μάνες τους, ανθρώπους να τρώνε άλλους ανθρώπους κ.α., καθώς και με φύλαρχους ή βασιλιάδες που έκαναν ό,τι ήθελαν, π.χ. να ζητούνε ανθρωποθυσίες, να βιάζουν όποια ήθελαν, να ζητούν από τους άλλους ανθρώπους να τους προσκυνούνε ως οι θεοί κλπ. Προ αυτής της κατάστασης ο Αλέξανδρος αντί να κατακτά και να τιμωρεί άρχισε από τη μια να απελευθερώνει και να καταλύει τυρρηνικά καθεστώτα (δηλαδή να ελευθερώνει τους λαούς από τους κατακτητές Πέρσες, καθώς και από τους τυράννους που οι Πέρσες είχαν κατά τόπους ορίσει) και από την άλλη να κτίζει πόλεις με ελληνικά πρότυπα, δηλαδή να επιβάλει οι άνθρωποι να μαθαίνουν γράμματα, να είναι ελεύθεροι, να υπάρχει δικαιοσύνη και ισοπολιτεία κλπ. Ίδρυσε λέει περισσότερες από εβδομήντα πόλεις μέσα στις βάρβαρες χώρες, και διέσπειρε σε όλη την Ασία τα Ελληνικά, νικώντας τον απολίτιστο και θηριώδη τρόπο ζωής και βοηθούμενος σ΄αυτό και από τους ίδιους τους ντόπιους κατοίκους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Αλέξανδρος ανακηρύχθηκε μέγας και γιος του Θεού (του Θεού Δία για τους Έλληνες ή του θεού Άμμωνα για τους μη Έλληνες) τόσο από τους Έλληνες όσο και από τους ντόπιους (Μ. Ασία, Μεσοποταμία, Ινδία, Αίγυπτο κλπ).
Γ) Η φιλοσοφία του Μ. Αλέξανδρου ήταν η εξής: Δεν αντιμετωπίζουμε τους Έλληνες ως φίλους και συγγενείς ενώ τους άλλους λαούς σαν να είναι ζώα ή φυτά, αλλά όλους ίδια, γιατί όλοι οι λαοί είναι αδέλφια, ίσοι μεταξύ τους και συνεπώς πρέπει να ζήσουν μαζί ειρηνικά και δίκαια. Συγγενείς μας είναι όλοι οι καλοί και ξένοι ή εχθροί όλοι οι κακοί άνθρωποι. Ελληνικό πρέπει να είναι κάθε τι το ενάρετο και βάρβαρο κάθε τι το μη ενάρετο. Με τα όπλα εξαναγκάζουμε να πεισθούν όσοι δεν μπορούν να πεισθούν δια του λόγου κ.α. Η φιλοσοφία και η δράση του Μ. Αλεξάνδρου και κυρίως των ένδοξων διαδόχων του σχολιάστηκαν ευμενώς ακόμη και από την Αγία Γραφή.
Ειδικότερα ο Πλούταρχος και ο Αρριανός αναφέρουν:
«Ο Αλέξανδρος αντίθετα, ίδρυσε περισσότερες από εβδομήντα πόλεις μέσα στις βάρβαρες χώρες, και διέσπειρε σε όλη την Ασία τα Ελληνικά (γράμματα και αξιώματα), νικώντας τον απολίτιστο και θηριώδη τρόπο ζωής» («Αλέξανδρος δ’ υπέρ εβδομήκοντα πόλεις βαρβάροις έθνεσιν εγκτίσας και κατασπείρας την Ασία Ελληνικοίς τελεσι της ανημέρου και θηριώδους εκράτησε διαίτης») (Πλουτάρχου Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, Α, 3 – 7, 328 )
«αφού επέλεξε τριάντα χιλιάδες παιδιά και έδωσε διαταγή να μάθουν Ελληνικά και την άσκηση με τα μακεδονικά όπλα και όρισε πολλούς επιθεωρητές». (Πλουτάρχου Αλέξανδρος, 47
«αφού ο Αλέξανδρος αναγορεύτηκε βασιλιάς της Ασίας, και θέλοντας να τιμάται και από όλους τους Έλληνες τους έγραψε ότι καταλύει όλα τα τυραννικά καθεστώτα και ότι θα είναι αυτόνομοι και ιδιαίτερα έγραψε τους Πλαταιείς ότι θα ξανακτίσει την πόλη τους, γιατί οι πατέρες τους είχαν δώσει τη χώρα τους στους Έλληνες να πολεμήσουν εκεί για την Ελευθερία. («ότι την χώρα οι πατέρες αυτών εναγωνίσασθαι τοις Έλλησιν υπέρ της Ελευθερίας παρέσχον» (Πλουτάρχου, Αλέξανδρος 34)
«Ακόμα, η τόσο αξιοθαύμαστη «Πολιτεία» του Ζήνωνα, του ιδρυτή της τάσης των Στωικών, μπορεί να συνοψιστεί στην εξής μία συνισταμένη: δεν πρέπει να κατοικούμε διαχωρισμένοι σε ξεχωριστές πόλεις και δήμους με διαφορετικούς ο καθένας κανόνες δικαίου, αλλά να θεωρούμε όλους τους ανθρώπους του κόσμου αυτού συμπολίτες και συνδημότες…., αλλά εκείνος που έδωσε στη θεωρία την έμπρακτη μορφή της ήταν ο Αλέξανδρος. Αυτός δηλαδή δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Αριστοτέλη να συμπεριληφθεί στους Έλληνες σαν να ήταν ηγέτης τους και στους βάρβαρους σαν να ήταν απόλυτος κύριος τους και να αντιμετωπίζει τους Έλληνες ως φίλους και συγγενείς τους ενώ τους άλλους λαούς σαν να ήταν ζώα ή φυτά. Αν ενεργούσε κατ’ αυτό τον τρόπο, θα γέμιζε την ηγεμονία του με αναρίθμητους πολέμους, εξορίες και υπονομευτικές στάσεις….. «Εκείνος αντίθετα, πίστευε ότι ήρθε ως κοινός Θεόσταλτος συμφιλιωτής και ειρηνοποιός για όλο τον κόσμο, και για τούτο εξανάγκαζε δια των όπλων όσους δεν μπορούσε να πείσει δια του λόγου να ενωθούν μαζί του, και συνένωσε σε ενιαίο σώμα τους ανθρώπους από τους διάφορους τόπους, ενώνοντας και αναμειγνύοντας σαν σε κύπελλο φιλίας τους τρόπους ζωής, τα ήθη, τους γάμους και τις συνήθειές τους. Όρισε σε όλους να θεωρούν πατρίδα τους την οικουμένη, ακρόπολη τους το στρατόπεδό του, συγγενικούς τους όλους τους καλούς ανθρώπους και ξένους τους κακούς. Δεν τους άφησε να διακρίνουν ανάμεσα σε Έλληνες και βάρβαρους με βάση τη χλαμύδα και την πέλτη, το σπαθί ή τον μανδύα, αλλά όρισε να διαπιστώνεται το Ελληνικό στοιχείο από την αρετή του και το βαρβαρικό από τη φαυλότητά του («Το μεν Ελληνικόν αρετήν το δε βάρβαρον κακίαν τεκμαίρεσθαι») , ενώ τα ενδύματα, τα φαγητά, οι γάμοι και ο τρόπος ζωής θεωρούνταν κοινά για όλους, αναμεμειγμένα σε ενιαίο σύνολο με τους δεσμούς τους αίματος και της τεκνοποιίας. (Πλουτάρχου Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, Α, 3 – 7, 329 )
«Αν όμως εξετάσεις τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του Αλέξανδρου, θα διαπιστώσεις ότι έμαθε τους Υρξανούς να παντρεύονται, δίδαξε τους Αραχώσιους να καλλιεργούν τη γη, έπεισε τους Σογδιανούς να φροντίζουν τους γονείς τους και να μην τους σκοτώνουν, και τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους και να μην τις παντρεύονται. Πόσο αξιοθαύμαστη είναι η φιλοσοφία, χάρη στην οποία οι Ινδοί λατρεύουν Ελληνικούς Θεούς, και οι Σκύθες θάβουν τους νεκρούς τους και δεν τους τρώνε! Θαυμάζουμε τη δύναμη του Καρνεάδη, που έκανε τον Κλειτόμαχο, ο οποίος προηγουμένως λεγόταν Ασδρούβας, Καρχηδόνιος την καταγωγή, να υιοθετήσει τον Ελληνικό τρόπο ζωή. Θαυμάζουμε το χαρακτήρα του Ζήνωνα, που έπεισε το Διογένη το Βαβυλώνιο να επιδοθεί στη φιλοσοφία. Όταν όμως ο Αλέξανδρος εκπολίτισε την Ασία, ο Όμηρος διαβαζόταν παντού, και τα παιδιά των Περσών, των Σουσιανών και των Γεδρωσίων μάθαιναν να απαγγέλνουν τις τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Ο Σωκράτης, όταν αντιμετώπισε την κατηγορία ότι εισάγει καινά δαιμόνια, καταδικάστηκε εξαιτίας των συκοφαντών που υπήρχαν στην Ασία. Χάρη όμως στον Αλέξανδρο, η Βακτρία και ο Καύκασος προσκύνησαν τους θεούς των Ελλήνων. Ο Πλάτωνας έγραψε ένα μόνο σύγγραμμα για την πολιτειακή οργάνωση και δεν έπεισε κανένα, εξαιτίας της αυστηρότητας του έργου. Ο Αλέξανδρος αντίθετα, ίδρυσε περισσότερες από εβδομήντα πόλεις μέσα στις βάρβαρες χώρες, και διέσπειρε σε όλη την Ασία τα Ελληνικά (γράμματα και αξιώματα), νικώντας τον απολίτιστο και θηριώδη τρόπο ζωής («Αλέξανδρος δ’ υπέρ εβδομήκοντα πόλεις βαρβάροις έθνεσιν εγκτίσας και κατασπείρας την Ασία Ελληνικοίς τελεσι της ανημέρου και θηριώδους εκράτησε διαίτης») Λίγοι από εμάς διαβάζουμε τους «Νόμους» του Πλάτωνα, αλλά δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν τους νόμους του Αλέξανδρου, αποβαίνοντας έτσι πιο ευτυχείς όσοι νικήθηκαν από τον Αλέξανδρο απ΄ ό,τι όσοι απέφυγαν. Και τούτο γιατί τους δεύτερους δεν τους απάλλαξε κανείς από την άθλια ζωή, ενώ τους πρώτους τους ανάγκασε ο νικητής τους να ζουν ευτυχισμένοι Όταν ο Θεμιστοκλής εξόριστος έλαβε μεγάλες δωρεές από το βασιλιά και τρείς πόλεις να του πληρώνουν φόρους, η μια με ψωμί, η άλλη με κρασί και η τρίτη με κρέας, είπε: «Παιδιά μου, θα καταστρεφόμαστε, αν δεν είχαμε ήδη καταστραφεί». Έτσι λοιπόν και για τις πόλεις που κατέκτησε ο Αλέξανδρος είναι πιο σωστό να πούμε: Δεν θα είχαν εκπολιτιστεί, αν δεν είχαν νικηθεί. Η Αίγυπτος δεν θα είχε την Αλεξάνδρεια, η Μεσοποταμία τη Σελεύκεια, η Σογδιανή την Προφθασία, η Ινδία τη Βουκεφάλα ούτε ο Καύκασος Ελληνική πόλη, με την ίδρυση των οποίων στις χώρες αυτές εξαλείφτηκε η βαρβαρότητα και το υποδεέστερο στοιχείο μεταβλήθηκε ύστερα από την επαφή του με το ανώτερο. Αν, λοιπόν, οι φιλόσοφοι καυχώνται ότι εξευγενίζουν και κάνουν προσαρμόσιμα τα σκληρά και απαίδευτα στοιχεία τους ανθρώπινου χαρακτήρα, εφόσον ο Αλέξανδρος κατάφερε ν’ αλλάξει τη θηριώδη φύση πάρα πολλών φυλών, εύλογα θα μπορούσε να θεωρηθεί Φιλόσοφος.» (Πλουτάρχου Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, Α, 3 – 7, 328 )
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάποιος, βέβαια, μπορεί να πει ότι όλα αυτά που λέμε για τον ελληνικό πολιτισμό και το Μ. Αλέξανδρο είναι μυθεύματα. Ωστόσο δεν είναι έτσι, γιατί:
Α) Ανατρέχοντας στον Αρριανό βλέπουμε ότι ο Μακεδόνας φιλόσοφος Καλλισθένης (παρουσία του Μ. Αλέξανδρου, απαντά στον άλλο Μακεδόνα φιλόσοφο Ανάξαρχο, όταν ο τελευταίος πρότεινε να προσκυνούν Έλληνες και βάρβαροι το Μ. Αλέξανδρο) τα εξής: «Θυμήσου ότι δε συμβουλεύεις και δεν συναναστρέφεσαι τον Καμβύση ή τον Ξέρξη, αλλά το γιο του Φιλλίπου, απόγονο του Ηρακλή και του Αιακού, που οι πρόγονοί του ήρθαν από το Άργος στη Μακεδονία και κυβέρνησαν τους Μακεδόνες όχι με τη βία, αλλά με νόμο. Και οι Έλληνες δεν απέδωσαν θεϊκές τιμές στον Ηρακλή όσο ακόμη ήταν ζωντανός και όταν απέθανε, περίμεναν να επιτρέψει ο Θεός των Δελφών την αποθέωσή του. Κι αν ακόμη πρέπει να σκεφτόμαστε όπως οι βάρβαροι, επειδή βρίσκουμε σε βαρβαρική γη, εγώ Αλέξανδρε απαιτώ από σένα να θυμηθείς την Ελλάδα, που για χάρη της έκανες όλη την εκστρατεία, για να θέσης την Ασία κάτω από την Κυριαρχία των Ελλήνων>..» (Αρριανός Αλεξάνδρου Ανάβασις 11).
Επομένως οι Έλληνες σε σχέση προς τους βάρβαρους δεν δέχονται με καμία δύναμη ούτε να τους κυβερνά κάποιος με βία ή χωρίς νόμους ούτε και να τους εξαναγκάζει να τον προσκυνούν ως θεό ή να τον βλέπουν ως θεό, έστω και αν αυτός είναι βασιλιάς, όπως κάνουν ή δέχονται οι βάρβαροι.
Β) Ανατρέχοντας στον Ξενοφώντα βλέπουμε να αναφέρει ότι όλοι στο Περσικό κράτος, ακόμη και οι σατράπες καλούνταν δούλοι και όταν έβλεπαν το βασιλιά τους έπεφταν στη γη και φιλούσαν το έδαφος, κάτι που οι Έλληνες έκαναν λέει μόνο στους Θεούς (παράβαλε σήμερα τις καλούμενες «μετάνοιες»). Προ αυτού ο Σπαρτιάτης στρατηγός Αγησίλαος, για να πείσει λέει το σατράπη Φαρναβάζο να αντιταχθεί στους Πέρσες και να πάει με το μέρος των Ελλήνων, όταν οι Σπαρτιάτες είχαν εκστρατεύσει στην Ασία, του λέει: «Οι άνθρωποι, Φαρναβάζε, γίνονται φίλοι στις Ελληνικές πόλεις και συ τώρα μπορείς να αντιταχθείς στο πλευρό μας, αν θες να ζεις χωρίς να προσκυνάς κανένα και χωρίς να έχεις δεσπότη, απολαμβάνοντας τους καρπούς της περιουσίας σου, γιατί η ελευθερία είναι ισάξια όλων των αγαθών του κόσμου. Ακόμη αν έχει λεφτά τι άλλο θέλεις; Είσαι απόλυτα ευτυχής.» (Ξενοφώντας, Ελληνικά Δ’)
Γ) Ανατρέχοντας στον Ηρόδοτο, σχετικά με τα ήθη και νοοτροπία των Περσών σε σχέση με τους Μακεδόνες και τους άλλους Έλληνες, βλέπουμε να αναφέρει: «Όταν λοιπόν αυτοί οι Πέρσες απεσταλμένοι έφτασαν και παρουσιάστηκαν μπροστά στον Αμύντα, απαιτούσαν να δώσει γη και ύδωρ στο βασιλιά Δαρείο…… και εκείνος ετοίμασε μεγάλο δείπνο… Κι όταν απόφαγαν οι Πέρσες το έριξαν στο πιοτό κι είπαν τα εξής: Ξένε Μακεδόνα, εμείς οι Πέρσες έχουμε ένα συνήθειο, όταν στρώνουμε τραπέζι μεγάλο, βάζουμε τότε να καθίσουν δίπλα μας και τις αγαπητικιές μας και τις νόμιμες γυναίκες. Εσύ λοιπόν, μια και μας δέχτηκες με τόσο καλή διάθεση και μας φιλοξενείς πλουσιοπάροχα και δίνεις γη και ύδωρ στο βασιλιά Δαρείο, συμμορφώσου με τις δικές μας συνήθειες». Σ’ αυτά αποκρίθηκε ο Αμύντας «Πέρσες, εμείς δεν έχουμε αυτή τη συνήθεια, αλλά μια και εσείς που είστε αφεντικά ζητάτε κι ετούτο, θα το έχετε.» ……… και μόλις ο Αμύντας αποσύρθηκε, ύστερα από παράκληση του γιου του Αλέξανδρου, λέει στους Πέρσες «Ξένοι μου, δεν υπάρχει για σας κανένα πρόβλημα μ’ αυτές τις γυναίκες….. αν δεν έχετε αντίρρηση, αφήστε τις, να πάνε να λουσθούν και θα σας έρθουν λουσμένες». Αυτά είπε, κι οι Πέρσες τα καλοδέχτηκαν. Κι ύστερα, μόλις οι γυναίκες βγήκαν, ο ίδιος ο Αλέξανδρος πήρε αμούστακα παλικάρια, πόσες ήταν οι γυναίκες, τόσα τους έντυσε με τα ρούχα των γυναικών, τους έδωσε κοντομάχαιρα και τους πέρασε μέσα, και περνώντας τους έλεγε στους Πέρσες τα εξής» Πέρσες, μη πείτε πως η φιλοξενία που σας προσφέρουμε δεν είναι μια πανδαισία με όλα της….. τις μητέρες και τις αδελφές μας σας τις χαρίσουμε μ’ όλη μας την καρδιά, για να ξέρετε πως έχετε από όλες τις τιμές που σας αξίζουν, ακόμη στο βασιλιά που σας έστειλε κάντε γνωστό πως ένας Έλληνας, ο αντιβασιλιάς των Μακεδόνων, σας καλόστρωσε και το τραπέζι και το κρεβάτι.» Ο Αλέξανδρος ύστερα απ΄αυτά τα λόγια έβαλε δίπλα σε κάθε Πέρση να καθίσει ένας Μακεδόνας – τάχατε γυναίκα κι αυτοί, μόλις οι Πέρσες έκαναν να τους χαϊδέψουν, τους καθάρισαν.» (Ηρόδοτος Ε 17-22)
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗ.............
Ανατρέχοντας στην Αγία γραφή, για να δούμε αφενός τι αναφέρει για τους Έλληνες και αφετέρου τον πολιτισμό των λαών της Ασίας και Αφρικής πριν από το Χριστό και το Μ. Αλέξανδρο, βλέπουμε να αναφέρει ότι:
1) Όλοι οι λαοί από την αρχαία Αίγυπτο μέχρι την Ιουδαία (Αιγύπτιοι, Πέρσες κλπ) ήσαν ακόμη απολίτιστοι, με ανήμερα ένστικτα, αμαρτωλοί, αφού έκαναν ακόμη και ανθρωποθυσίες και ο θεός απειλούσε ότι θα τους αφάνιζε. Εκτός από τα Σόδομα και Γόμαρα κλπ, στο Δευτερονόμιο (κεφ. 12, 29-31)αναφέρεται π.χ. ότι πολλοί λαοί, όπως οι Μωαβίτες, οι Αμμωνίτες κ.α., λάτρευαν το θεό Μολώχ, ο οποίος ζητούσε ανθρωποθυσίες και μάλιστα παιδιών. Στο Δευτερονόμιο (κεφ.18, 9 – 12 κ.α.), αφού αναφέρεται μια λίστα βδελυγμάτων (αμαρτιών, ανομημάτων, βαρβαρισμών) των εθνών, όπως ανθρωποθυσίες παιδιών, αιμομιξίες, αποκρυφισμό και μαγεία, προσθέτει «Άλλωστε εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων θα διώξει ο Κύριος αυτά τα έθνη από μπροστά σας».
Στο Λευιτικό 18:21-28, αφού αναφέρεται μια σειρά βδελυγμάτων, όπως λατρείες αρχόντων, ανθρωποθυσίες παιδιών, ομοφυλοφιλίες, αιμομιξία και κτηνοβασία, προσθέτει: «Δεν πρέπει να μολύνεστε με καμιά απ’ αυτές τις πράξεις, με τέτοιες πράξεις μολύνθηκαν τα έθνη, αυτά που διώχνω από μπροστά σας. Μ’ αυτές τις πράξεις μολύνθηκε η χώρα, γι’ αυτό θα την τιμωρήσω για την ανομία της και θα ξεράσει τους κατοίκους της.
«Μη μιαίνεσθε εν πάσι τούτοις· εν πάσι γάρ τούτοις εμιάνθησαν τα έθνη, α εγώ εξαποστέλλω προ προσώπου υμών, και εξεμιάνθη η γη, και ανταπέδωκα αδικιαν αυτοίς δι’ αυτήν, και προσωχθισεν η γη τοίς εγκαθημενοις επ’ αυτής. και φυλάξεσθε πάντα τα νόμιμά μου και πάντα τα προστάγματά μου, και ου ποιήσετε από πάντων των βδελυγμάτων τούτων, ο εγχώριος και ο προσγενόμενος προσήλυτος εν υμίν· πάντα γαρ τα βδελύγματα ταύτα εποιησαν οι άνθρωποι τής γής οι οντες προτερον υμων, και εμιάνθη η γή. και ίνα μη προσοχθιση υμίν η γη εν τω μιαινειν υμάς αυτήν, όν τρόπον προσωχθισε τοις έθνεσι τοις προ υμών. ότι πας, ος εάν ποιηση από πάντων των βδελυγμάτων τούτων, εξολοθρευθησονται αι ψυχαί αι ποιούσαι εκ του λαού αυτών. και φυλάξετε τα προστάγματά μου, οπως μη ποιησητε από πάντων των νομίμων των εβδελυγμενων, ά γεγονε προ τού υμάς, και ου μιανθησεσθε εν αυτοίς, ότι εγώ Κύριος ο Θεός υμών». (Λευιτικό 12)
2) Οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες, καθώς και ότι ο Μ. Αλέξανδρος και οι ένδοξοι σύντροφοί του έκαναν τη γη να ησυχάσει κ.τ.λ.............
«Και εγένετο μετά το πατάξαι Αλεξανδρον τον Φιλίππου τον Μακεδόνα, ος εξήλθεν εκ της γης Χεττειείμ, και επάταξε τον Δαρείον βασιλέα Περσών και Μήδων και εβασίλευσεν αντ᾿ αυτού πρότερος επι την ῾Ελλάδα. και συνεστήσατο πολέμους πολλούς και εκράτησεν οχυρωμάτων πολλών και έσφαξε βασιλείς της γης· και διήλθεν έως άκρων της γης και έλαβε σκύλα πλήθους εθνών. και ησύχασεν η γη ενώπιον αυτού, και υψώθη, και επήρθη η καρδία αυτού. και συνήγαγε δύναμιν ισχυράν σφόδρα και ήρξε χωρών και εθνών και τυράννων, και εγένοντο αυτώ εις φόρον. και μετά ταύτα έπεσεν επί την κοίτην και έγνω ότι αποθνήσκει. και εκάλεσε τούς παίδας αυτού τους ενδόξους τούς συντρόφους αυτού από νεότητος και διείλεν αυτοίς την βασιλείαν αυτού έτι ζώντος αυτού. και εβασίλευσεν Αλέξανδρος έτη δώδεκα και απέθανε. και επεκράτησαν οι παίδες αυτού έκαστος εν τω τόπω αυτού. και επέθεντο πάντες διαδήματα μετά το αποθανείν αυτόν και οι υιοί αυτών οπίσω αυτών έτη πολλά και επλήθυναν κακά εν τη γη. και εξήλθεν εξ αυτών ρίζα αμαρτωλός Αντίοχος Επιφανής, υιός Αντιόχου βασιλέως, ος ην όμηρα εν τη Ρώμη· και εβασίλευσεν εν έτει εκατοστώ και τριακοστω και εβδόμω βασιλείας Ελλήνων. (Μακκαβαίων, Κεφ. 1 , 1 – 10)
«Ιδού. Τράγος ήρχετο από της δύσεως επί πρόσωπον πάσης της γης και δεν ήγγιζεν το έδαφος….. και είδον αυτόν ότι επλησίασεν εις τον κριον …. και εκτύπησε … και συνέτριψε και έρριψεν αυτόν κατά γης, και κατεπάτησεν αυτόν…. Δια τούτο ο τράγος εμαγαλύνθη σφόδρα…… Είναι οι βασιλιείς της Μηδίας και της Παρσίας ….. ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος ….» (Δανιήλ η Κεφάλαιο)
3) Στην καινή Διαθήκη αναφέρονται και μάλιστα σε αντιδιαστολή οι ονομασίες «Έλληνες» και «βάρβαροι», που σημαίνει αφενός ότι ακόμη και η Χριστιανική Θρησκεία παραδέχεται ότι παλιά υπήρχαν βάρβαροι και αφετέρου ότι η ονομασία «βάρβαροι» είχε έννοια ακριβώς αντίθετη από την ονομασία Έλληνες», κάτι ως οι δούλοι και ελεύθεροι, οι σοφοί και οι ανόητοι, πρβ: «Έλλησί τε και βαρβάροις, σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλέτης ειμί..ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· δύναμις γαρ Θεού εστιν εις σωτηρίαν παντί τω πιστεύοντι, Ιουδαίω τε πρώτον και Ελληνι»…(προς Ρωμαίους Κεφ. 1, 14 -16)
Σημειώνεται επίσης ότι:
Α) Στην καινή Διαθήκη «Ελληνιστής» σημαίνει όχι ο Έλληνας, αλλά αυτός που λατρεύει τους Ελληνικούς Θεούς, τους Ολύμπιους Θεούς, κάτι που πολεμούσε η Χριστιανική Θρησκεία, πρβ: «Εν δε ταις ημέραις ταύταις πληθυνόντων των μαθητών εγένετο γογγυσμός των Ελληνιστών» (Πράξεις 6, 1)
Β) Το Κοράνιο αναφέρει τον Αλέξανδρο ως Προφήτη. Οι Βουδιστές λάτρευσαν τον Αλέξανδρο ως ισόθεο, ενώ οι Αιγύπτιοι τον ανακήρυξαν γιο του Θεού Άμμωνα. Ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Νεκτάριος προβάλλουν τον Αλέξανδρο.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟ ΑΚΜΗ ΜΕΧΡΙ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ...
Ίδρυση δυναστείας Αργεαδών.
Η Μακεδονία πρωτοεμφανίζεται στην ιστορία, κατά τον Θεόπομπο, τον 8ο αι. π.Χ. με το βασιλιά της Κάρανο. Κατά τον Ηρόδοτο, όμως, με τον Περδίκκα Α΄ το 700 π.Χ., που, κατά τον ίδιο ιστορικό κατάγονταν από τους Τημενίδες - Ηρακλείδες του Άργους, απόγονοι αυτού, που εδραίωσαν και μεγάλωσαν το κράτος τους, θεωρούνται: ο Φίλιππος ο Α΄ (621 - 588 π.Χ.) και ο Αμύντας ο Α΄
Τέλη 6ου αι. π.Χ. Ο Αμύντας Α' ανεβαίνει στο μακεδονικό Θρόνο και ο βασιλιάς της Περσίας του στέλνει απεσταλμένους που του ζητούν την υποταγή της Μακεδονίας στους Πέρσες. Ωστόσο ο γιος του ο Αλέξανδρος τους δολοφονεί και διαμηνύει στο Πέρση βασιλιά ότι είναι Έλλην και δεν πρόκειται ποτέ η Μακεδονία να υπαχθεί υπό τους Πέρσες.
497 π.Χ. Ο Αμύντας πεθαίνει και τον διαδέχεται ο γιος του Αλέξανδρος Α'.
Αρχές του 5ου αι. π.Χ. Ο Αλέξανδρος Α' συμμετέχει και νικά στους Ολυμπιακούς αγώνες . Ο ίδιος, ως Έλλην, ειδοποιεί τους νότιους Έλληνες ότι οι Πέρσες ετοιμάζουν στρατό προκειμένου να υποδουλώσουν την Ελλάδα.
406 π.Χ. Ο Ευριπίδης προσκαλείται στην αυλή του Αρχέλαου. Στην ιερή πόλη του Δίου η λατρεία του Ολυμπίου Διός λαμπρύνεται με γυμνικούς και σκηνικούς αγώνες .
......399 π.Χ. Θάνατος του Αρχέλαου.
......390-380 π.Χ. Οι Ιλλυριοί εισβάλλουν στη Μακεδονία .
......Περδίκκας Β΄ 448 - 413 π.Χ. Το 432 π.Χ., τις παραμονές του Περσικού πολέμου, ο Περδίκας Β' της Μακεδονίας προσπαθεί να αποφύγει την Περσική εισβολή .
...... Αρχέλαος Α΄ 413 - 399 π.Χ. 413 Ο Αρχέλαος ανεβαίνει στο θρόνο. Λίγο αργότερα η πρωτεύουσα μεταφέρεται από τις Αιγές στην Πέλλα. Ο Ζεύξις διακοσμεί το βασιλικό ανάκτορο .
......Αερόπος Β΄ 399 - 393 π.Χ.
......Αμύντας Γ΄ 393 - 369 π.Χ.
......Αλέξανδρος Β΄ 369 - 368 π.Χ.
......Πτολεμαίος Αλωρίτης 368 - 365 π.Χ.
ΑΚΜΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ........
Ο Φίλιππος Β΄ (359 - 336 π.Χ.) είναι ο σημαντικότερος απ΄ όλους τους προκατόχους του. Με την εισαγωγή νέας στρατιωτικής οργανώσεως και με τις πολιτικές του ικανότητες κατόρθωσε να ενώσει όλους τους Έλληνες και να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την κοσμοκρατορία του γιου του Μεγάλου Αλέξανδρου (336 - 323 π.Χ.). Κατά τους δύο περίπου αιώνες που ακολούθησαν μέχρι την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους, κατά χρονολογική σειρά βασίλευσαν στην Μακεδονία οι εξής βασιλείς των "Ελληνιστικών χρόνων"
Φίλιππος Γ΄ Αρριδαίος 323 - 316 π.Χ.
Κάσσανδρος 316 - 296 π.Χ.
Φίλιππος Δ΄ 296 - 295 π.Χ.
Δημήτριος Α΄ ο Πολιορκητής 295 - 287 π.Χ.
Πύρρος 287 - 280 π.Χ.
Πτολεμαίος Κεραυνός κ.ά. 280- 277 π.Χ.
Αντίγονος Γονατάς 277 - 239 π.Χ.
Δημήτριος Β΄ 239 - 229 π.Χ.
Αντίγονος Δώσωνας 229 - 220 π.Χ.
Φίλιππος Ε΄ 220 - 178 π.Χ.
Περσέας 178 - 168 π.Χ.
385 π.Χ. Οι Λακεδαιμόνιοι στέλνουν βοήθεια στους Μακεδόνες κατά της Ολύνθου.
380 π.Χ. Οι Ολύνθιοι συμμαχούν με το βασιλιά της Μακεδονίας
374 π.Χ. Ειρήνη μεταξύ Αθηναίων και Λακεδαιμονίων
371 π.Χ. Μάχη στα Λεύκτρα στις 8 Ιουλίου
369 π.Χ. Οι Θηβαίοι εισβάλουν στη Λακωνία
367 π.Χ. Ο Πελοπίδας εκστρατεύει κατά του τύραννου Αλέξανδρου των Φερών
366 π.Χ. Ειρήνη μεταξύ των Ελληνικών εθνών που όμως δεν κρατά πολύ.
366 π.Χ. Ο Αλέξανδρος Β’ γίνεται βασιλιάς των Μακεδόνων, φονεύεται ο Πέρδικας β’ βασιλιάς των Μακεδόνων.
362 π.Χ. Μάχη της Μαντινείας, θάνατος Επαμεινώντα, Γενική ειρήνη
359 π.Χ. Ο Περδίκας Γ' σκοτώνεται σε μάχη εναντίον των Ιλλυριών. Στο θρόνο τον διαδέχεται ο Φίλιππος Β'.
358 π.Χ. Συμμαχικός πόλεμος
357 π.Χ. Ο Φίλιππος Β', επιχειρώντας να προσεγγίσει το βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου παντρεύεται την ανιψιά του Ολυμπιάδα
356 π.Χ. Ο Φίλιππος νικά και απωθεί τους Ιλλυριούς. Ο Ισοκράτης, στον « Περί Ειρήνης » λόγο του, διατυπώνει την Πανελλήνια Ιδέα. Την ίδια χρονιά γεννιέται ο Αλέξανδρος Γ'.
354 π.Χ. Φωκικός ή ιερός πόλεμος
353 π.Χ. Ο Φίλιππος επεμβαίνει στη Θεσσαλία.
346 π.Χ. Ξεσπά ο Ιερός πόλεμος στην Κεντρική Ελλάδα. Ο Φίλιππος με τη συμμετοχή του στην δελφική αμφικτιονία, αναμιγνύεται στα πράγματα της Ν. Ελλάδας. Τα Πύθια τελούνται υπό την προεδρεία του .
343 π.Χ. Ο Φίλιππος υποτάσσει τη Θράκη. Ο Αρταξέρξης Γ’ γίνεται βασιλιάς στην Περσία
342 π.Χ. Ο Φίλιππος εκστρατεύει στη Θράκη.
338 π.Χ. Μάχη στη Χαιρώνεια. Ο Ιερός πόλεμος τελειώνει με τη μάχη στη Χαιρώνεια. Ο Φίλιππος μετέχει στο Πανελλήνιο Συνέδριο της Κορίνθου.
337 π.Χ. Συνέδριο των Ελλήνων στην Κόρινθο ανακηρύσσει το Φίλιππο αρχιστράτηγο των Ελλήνων προκειμένου να κάνει εκστρατεία στην Ασία για τα έκτροπα που έκαναν στην Ελλάδα επί Ξέρξη κ.α. Δεν ψηφίζουν μόνο οι Σπαρτιάτες με το αιτιολογικό ότι αυτοί πάντα ηγούνταν των Ελλήνων
336 π.Χ. Ο Φίλιππος δολοφονείται στις Αιγές από δάκτυλο των Περσών . Ο εικοσάχρονος γιος του Φίλιππου Β', Αλέξανδρος Γ', αναλαμβάνει το θρόνο της Μακεδονίας. Αλλά και την υποχρέωση να συνεχίζει το έργο του πατέρα του ως ηγεμόνας όλων των Ελλήνων, δηλαδή αφενός να εκδικηθεί τους Πέρσες για τη δολοφονία του πατέρα του, αλλά και για τα έκτροπα που είχαν κάνει με αρχηγό τον Ξέρξη πιο πριν στην Ελλάδα.
335 π.Χ. Επανάσταση των Θηβαίων κατά των Μακεδόνων, όμως καταστρέφονται από τον Μ. Αλέξανδρο. Δαρείος ο Γ’ γίνεται βασιλιάς στην Περσία.
334 π.Χ. Ο Αλέξανδρος ξεκινά την εκστρατεία εναντίον των Περσών, ενώ ως αντιβασιλέας μένει στη Μακεδονία ο Αντίπατρος, πιστός φίλος του πατέρα του. Την Άνοιξη, ο στόλος του μ. Αλεξάνδρου με ναύαρχο το Νέαρχο, ένα απόγονο του θαλασσοκράτορα Μίνωα, ξεκινά για τις Ινδίες μέσω Αραβικού κόλπου. Την ίδια εποχή κίνησαν και οι χερσαίες δυνάμεις του Μ. Αλέξανδρου εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους.
335 π.Χ. Επανάσταση των Θηβαίων κατά των Μακεδόνων, όμως καταστρέφονται από τον Μ. Αλέξανδρο. Δαρείος ο Γ’ γίνεται βασιλιάς στην Περσία.
334 π.Χ. Άνοιξη, ο στόλος του μ. Αλεξάνδρου με ναύαρχο το Νέαρχο, ένα απόγονο του θαλασσοκράτορα Μίνωα, ξεκινά για τις Ινδίες μέσω Αραβικού κόλπου. Την ίδια εποχή κίνησαν και οι χερσαίες δυνάμεις του Μ. Αλέξανδρου εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους με σκοπό να τους εκδικηθούν για όσα είχαν κάνει με αρχηγό τον Ξέρξη πιο πριν στην Ελλάδα.
334 π.Χ. Νίκη στο Γρανικό ποταμό
333 π.Χ. Νίκη στη μάχη της Ισσώ
331 π.Χ. Μάχη στα Αρβυλα και Γαυγάμηλα
332-320 π.Χ. Ο γεωγράφος, αστρονόμος και εξερευνητής Πυθέας ο Μασσαλιώτης βγαίνει στον Ατλαντικό, για να φθάσει στη Βρετανία και τη μυθική νήσο Θούλη, τη σημερινή Ισλανδία, τη "βορειότατη, κατά τον Πυθέα, των Βρετανικών νήσων".
326 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος, αφού κατέκτησε τη μια μετά την άλλη τις πόλεις τις Ασίας, φτάνει με ιππικό και πεζούς στον Ινδό ποταμό, όπου συναντιέται με τον κρητικό ναύαρχό του, το Νέαρχο.
325/4 π.Χ. Ο Νέαρχος ξεκινά από την Ινδία και παραπλέοντας τις ακτές της Ινδικής και της Περσίας φτάνει στις εκβολές των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη ναυτική εποποιία μέχρι τότε.
323 π.Χ. Ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ..........
323 π.Χ. Αρχίζουν συγκρούσεις των διαδόχων του Μ. Αλέξανδρου για το θρόνο. Μετά τον θάνατο του Αντίπατρου, τη διοίκηση της Μακεδονίας αναλαμβάνει ο γιος του Κάσσανδρος που εμφανίζεται ως συμφιλιωτής των αντιπάλων και νόμιμων διαδόχων. Με το γάμο του με τη Θεσσαλονίκη, κόρη του Φιλίππου Β', φιλοδοξεί να φανεί συνεχιστής της δυναστείας των Αργεαδών.
312 π.Χ. Ο Σέλευκος κυριεύει τη Βαβυλώνα
301 π.Χ. Μάχη της Ιψώ. Θάνατος Αντίγονου
396 π.Χ. Ο Δημήτριος κυριεύει την Αθήνα και νικά τους Σπαρτιάτες
295 π.Χ. Μετά τον θάνατο του Κασσάνδρου, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιστρέφει στην Ελλάδα με βλέψεις στη Μακεδονία. Στη Θεσσαλία ιδρύει τη Δημητριάδα. Αργότερα εκδιώκεται. Η Μακεδονία αναρχείται. Οι Γαλάτες τη λεηλατούν.
294 π.Χ. Ο Δημήτριος γίνεται βασιλιάς της Μακεδονίας
291 π.Χ. Πόλεμος μεταξύ Πύρου και Δημητρίου
287 π.Χ. Ο Πύρος γίνεται βασιλιάς της Μακεδονίας-Ηπείρου
286 π.Χ. Ο Λυσίμαχος γίνεται βασιλιάς της Μακεδονίας
282 π.Χ. Μάχη στη Φρυγία. Ο Λυσίμαχος φονεύεται και ο Σέλευκος (βασιλιάς της Συρίας) γίνεται και βασιλιάς της Μακεδονίας
279 π.Χ. Εισροή Γαλατών στη Μακεδονία
274 π.Χ. Ο Αντίγονος Γονατάς εδραιώνει μία νέα δυναστεία : των Αντιγονιδών. Στηρίζει την εξουσία του στην παράδοση των παλαιότερων Μακεδόνων βασιλέων.
229 π.Χ. Ο Αντίγονος Δώσων αποκρούει τους Δαρδάνους.
217 π.χ. Ο Φίλλιππος Γ’ της Μακεδονίας κάνει συμμαχία με τον Αννίβα κατά των Ρωμαίων
201 π.Χ. Οι Αθηναίοι φοβερίζονται από το Φίλιππο Γ και ζητούν τη βοήθεια των Ρωμαίων
197 π.Χ. Μάχη των Μακεδόνων με τους Ρωμαίoυς στις Κυνός Κεφαλές, με αποτέλεσμα να περιοριστεί ο Φίλιππος Ε' στα παραδοσιακά όρια της Μακεδονίας.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ως επαρχία του ρωμαϊκού κράτους.............
179 π.Χ. Θάνατος Φιλίππου Γ, βασιλιάς ο Περσεύς στη Μακεδονία
171 π.Χ. Πόλεμος μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων
168 π.Χ. Μάχη της Πύδνας. Ο Ρωμαίος στρατηγός L. Aemilius Paullus νικά τον Περσέα, το βασιλιά της Μακεδονίας.
167 π.Χ. Ο Αιμίλιος Παύλος (Aemilius Paullus ) φέρνει στην Ρώμη Μακεδόνες αιχμαλώτους, τέλος βασιλείας των Μακεδόνων. Επίσης διαιρεί το μακεδονικό βασίλειο σε τέσσερα τμήματα (μερίδες) με στεγανά σύνορα μεταξύ τους. Πρωτεύουσες ορίζονται η Αμφίπολη, η Πέλλα, η Θεσσαλονίκη και η Πελαγονία.
149 π.Χ. Κάποιος Ανδρίσκος στέφει τον εαυτό του βασιλιά της Μακεδονίας και υπολογίζοντας στην υποστήριξη των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων εξεγείρει τους Μακεδόνες εναντίον των Ρωμαίων.
148 π.Χ Ο C Caecilius Metellus Macedonicus νικά τον Ανδρίσκο. Η Μακεδονία γίνεται ρωμαϊκή επαρχία (provincia) με διευρυμένα όρια που περιλαμβάνουν επίσης την Ιλλυρία και την Κεντρική Ελλάδα.
147 π.Χ, Πόλεμος μεταξύ Ρωμαίων και Αχαιών.
146 π.Χ. Η Κόρινθος κυριεύεται από τους Ρωμαίους. Η Αχαϊκή συμμαχία καταλύεται και η Αχαΐα γίνεται Ρωμαϊκή επαρχία.
142 π.Χ. Η Μακεδονία κυριεύεται από τους Ρωμαίους
120-110 π.Χ. Βαρβαρικές επιδρομές στη Μακεδονία
93-87 π.Χ. Ο Μιθριδάτης εισβάλλει στο μακεδονικό έδαφος. Αποτυχημένη εξέγερση του Μακεδόνα Ευφάνη.
42 π.Χ. Μάχη των Φιλίππων. Δημιουργία ρωμαϊκών αποικιών στην Κασσανδρεία, στο Δίον στους Φιλίππους και στην Πέλλα. Εποχή Αυγούστου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου