Η΄ απορία (κεφ. 49-57) : Γιατί οι τιμωρίες που προέρχονται από την πρόνοια μερικές φορές καθυστερούν ;
Απάντηση : οι απαντήσεις που δίνει ο Πρόκλος στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε όσα έχει πει ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς στο «Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων», και μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα.
Η τιμωρία που ακολουθεί αμέσως τα αμαρτήματα (=λάθη) δεν είναι πάντα πιο αποτελεσματική, αφού αρκετά συχνά στην καθημερινή ζωή η άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών γοητεύει τους δράστες περισσότερο από όσο τους αποτρέπει η τιμωρία που θα επακολουθήσει έστω και άμεσα.
Οι γιατροί, για να θεραπεύσουν τις ασθένειες, λαμβάνουν υπόψη τους την κατάλληλη περίσταση κατά την οποία μπορεί μια ασθένεια να θεραπεύσει και η πρόνοια, λοιπόν, αναζητά την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να θεραπεύσει τις άρρωστες ψυχές.
Επειδή η πραγματική θεραπεία της ψυχής είναι η απαλλαγή της από την κακία και η απομάκρυνση της ψυχής από τον Κόσμο της γένεσης, το να εξακολουθεί μια ψυχή να έχει κακία και να μην δέχεται θεραπεία μέσω της τιμωρίας είναι στην ουσία μεγαλύτερη τιμωρία.
Η πρόνοια καθυστερώντας την τιμωρία διδάσκει τις ψυχές να μην υποχωρούν άμεσα στον θυμό τους αλλά να ανακόπτουν τη βιαιότητα των παθών τους.
Όταν οι ψυχές αμαρτάνουν έχοντας μια καλή φύση, πρέπει να τιμωρούνται αμέσως, προκειμένου να επανέλθουν στην άσκηση της αρετής. Όταν όμως οι ψυχές αμαρτάνουν έχοντας μια διεστραμμένη φύση, η πρόνοια αφήνει την κακή τους φύση να εξελιχτεί πλήρως και επιφέρει κατόπιν τις τιμωρίες που τους αξίζουν.
Πολλές φορές η πρόνοια αφήνει τις ψυχές που αμάρτησαν να διαπράξουν κάποια μεγάλα καλά προς όφελος των υπολοίπων ανθρώπων και τις τιμωρεί κατόπιν.
Τέλος, ολόκληρη η δική μας ζωή φαίνεται μια στιγμή στα μάτια της πρόνοιας και όσων όντων βρίσκονται έξω από τον δικό μας Κόσμο. Έτσι, οι ψυχές που είναι άξιες για μεγαλύτερες τιμωρίες αφήνονται να τιμωρούνται σε τούτον τον Κόσμο από τις τύψεις της συνείδησής τους και τιμωρούνται με ανυπέρβλητες εξωτερικές τιμωρίες μετά την απαλλαγή τους από το σώμα
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου